Jonge kinderen voor een traditionele rondavel in Nqileni. In dit dorpje in de Oostkaap, één van de armste provincies in Zuid-Afrika, heeft niemand een kraan en is men voor water afhankelijk van poelen, beken en het opvangen van regenwater. Foto: Miriam Mannak. Copyright: All Rights Reserved
Met de 20ste verjaardag van de val van de apartheid in het verschiet, moet het fenomeen vrijheid voor veel Zuid-Afrikanen nog altijd in de praktijk worden gebracht.
Volgens een onderzoek van het Zuid-Afrikaanse bureau voor de statistiek (Statsa) hebben veel kinderen onder de vijf (5,2 miljoen mensen in totaal) het nog altijd zwaar. Met name zwarte jongetjes en meisjes, 85% van deze groep, hebben het ondanks het feit dat zij in vrijheid zijn geboren (in tegenstelling tot veel van hun ouders) moeilijk.
Volgens het Statsa-rapport heeft slechts 27,1% van de zwarte kinderen tussen de 0 en 5 jaar toegang tot veilig drinkwater thuis. De rest is afhankelijk van openbare, gemeenschappelijke kranen (als deze er al zijn). Voor kids van gemengde komaf, ligt dit percentage op 77,9%. De cijfers late zien dat blanke Zuid-Afrikaanse kinderen onder de vijf (93,7%) en Indische kinderen (97%) wat betreft toegang tot water thuis het beste af zijn.
Daarnaast woont 40% van de zwarte kleine kinderen in een huishouden met een doorspoel-toilet thuis, in vergelijking met bijna 100% van de blanke kinderen en 90% van jongetjes en meisje van gemengde komaf.
Maar er is meer. Het leeuwendeel van de zwarte Zuid-Afrikaanse kinderen (82,8%) en leeftijdgenootjes van gemengde komaf (66%) is afhankelijk van de in zeer slechte staat verkerende, onderbezette, overbevolkte openbare gezondheidszorg (in tegenstelling tot 11,7% van de blanke kinderen)
Met andere woorden: Hoewel er in Zuid-Afrika sinds de eerste vrije verkiezingen van april 1994 zonder meer vooruitgang is geboekt, laat het nieuwste Statsa-onderzoek zien dat er nog veel werk aan de winkel is. En op zich is dat logisch. Je kan niet van een land verwachten dat het zich na slechts twintig jaar hersteld heeft van eeuwenlange onderdrukking en systematische ongelijkheid (en de gevolgen van dien). Dat zou niet realistisch en onredelijk zijn.
Echter, een aantal zaken had zonder meer beter aangepakt kunnen worden. De leefsituatie van kleine kinderen bijvoorbeeld; de toekomst van dit land. Natuurlijk liggen de wortels van de hierboven geschetste situatie in het Apartheidsverleden, maar óók in de politieke onwil om er daadwerkelijk iets aan te doen. - Miriam Mannak, Kaapstad.
Volgens een onderzoek van het Zuid-Afrikaanse bureau voor de statistiek (Statsa) hebben veel kinderen onder de vijf (5,2 miljoen mensen in totaal) het nog altijd zwaar. Met name zwarte jongetjes en meisjes, 85% van deze groep, hebben het ondanks het feit dat zij in vrijheid zijn geboren (in tegenstelling tot veel van hun ouders) moeilijk.
Volgens het Statsa-rapport heeft slechts 27,1% van de zwarte kinderen tussen de 0 en 5 jaar toegang tot veilig drinkwater thuis. De rest is afhankelijk van openbare, gemeenschappelijke kranen (als deze er al zijn). Voor kids van gemengde komaf, ligt dit percentage op 77,9%. De cijfers late zien dat blanke Zuid-Afrikaanse kinderen onder de vijf (93,7%) en Indische kinderen (97%) wat betreft toegang tot water thuis het beste af zijn.
Daarnaast woont 40% van de zwarte kleine kinderen in een huishouden met een doorspoel-toilet thuis, in vergelijking met bijna 100% van de blanke kinderen en 90% van jongetjes en meisje van gemengde komaf.
Maar er is meer. Het leeuwendeel van de zwarte Zuid-Afrikaanse kinderen (82,8%) en leeftijdgenootjes van gemengde komaf (66%) is afhankelijk van de in zeer slechte staat verkerende, onderbezette, overbevolkte openbare gezondheidszorg (in tegenstelling tot 11,7% van de blanke kinderen)
Met andere woorden: Hoewel er in Zuid-Afrika sinds de eerste vrije verkiezingen van april 1994 zonder meer vooruitgang is geboekt, laat het nieuwste Statsa-onderzoek zien dat er nog veel werk aan de winkel is. En op zich is dat logisch. Je kan niet van een land verwachten dat het zich na slechts twintig jaar hersteld heeft van eeuwenlange onderdrukking en systematische ongelijkheid (en de gevolgen van dien). Dat zou niet realistisch en onredelijk zijn.
Echter, een aantal zaken had zonder meer beter aangepakt kunnen worden. De leefsituatie van kleine kinderen bijvoorbeeld; de toekomst van dit land. Natuurlijk liggen de wortels van de hierboven geschetste situatie in het Apartheidsverleden, maar óók in de politieke onwil om er daadwerkelijk iets aan te doen. - Miriam Mannak, Kaapstad.
RSS Feed